Hoe zou het zijn……Wanneer jij niet meer bezorgd bent over de emoties van je kind?

Je hoort het jezelf denken en wellicht spreek je je frustratie uit:

het kan ook nooit ‘gewoon’.

Dagje uit? Huilen

Naar bed? Huilen

In de speeltuin? Huilen

Samen koekjes bakken? Huilen

Je bent bezorgd. Jij wil heel graag iets ondernemen met je kind zonder dat daar huilen bij aanwezig is. Je wil het graag leuk hebben met je kind en je vindt het lastig om ervan te genieten.

 

Huilen is voor een kind het laatste redmiddel om aan te geven dat er iets is.

Daarvoor heeft je kind al signalen afgegeven maar die zijn ongemerkt gebleven. Begrijpelijk!

Want sommige signalenen die zijn moeilijk te zien.

Denk bijvoorbeeld aan het signaal onduidelijkheid.

Maar hoe ziet signaal onduidelijkheid eruit?

Neem even in gedachten, jullie zijn een dagje uit en het is tijd dat je kind even een slaapje doet omdat het anders een te lange dag voor hem is. Voor jou is het heel duidelijk dat hij zijn slaapje in de wagen doet! Jouw kind gaat signalen afgeven: Je kind gooit zijn speen uit de wagen of zijn slaapknuffel. Je kind schopt of gaat rechtop zitten. Signalen van onduidelijkheid. De gedachten die je kind kan hebben zijn: in de wagen slapen? Waar is mijn slaapzak dan? En mijn deken? Uh…zoveel mensen wanneer ik ga slapen en jij blijft bij mij wanneer ik moet slapen? Vreemd! Na de signalen gaat je kind huilen omdat het nog niet taalvaardig is om deze gedachten met jou te delen.

Wat helpend is in zo’n situatie dat jij degene bent die zijn gedachten gaat uitspreken. Maar eerst vertellen wat je gaat doen.

 

Het is tijd om te slapen en dat doen we vandaag in de wagen.

Dit is anders hè dit is niet je bed.

Je hoort mensen praten.

Je gooit je knuffel uit de wagen, je wil vertellen dat het lastig is om te slapen.

Toch gaan we even rusten.

Als rusten klaar is ga je weer uit de wagen.

 

Wellicht kan ik meer voor jou betekenen.